Tomas Tranströmer
Niewidzialny, przywołany z wielkiej pamięci
Pojawiasz się tu, żeby opowiedzieć o białym kościele
Miniętym po drodze, znowu zamkniętym
Obrazie wyrzeźbionym w drewnie, świętym
Uśmiechu bezsilnym, jakby mu zdjęto okulary
Samotnym
Wiem o tym, niewidzialny też, może przywołany
Z tego samego źródła, co święta samotność
Twojego wiersza, siła ciążenia
Przygniatająca za dnia po pracy, nocą w łóżku.
Wojna, o której zwykło się myśleć zazwyczaj
W grudniowy wieczór.
26.1.97
https://archiwum.allegro.pl/oferta/wierszem-stefan-kosiewski-i7119154130.html Stefan Kosiewski: Wierszem. Wydawca: Śląsk Sp. z o.o. Katowice 1997, s. 15
https://yandex.ru/collections/card/5e6f063db651624b1a7fd6ad/
PLAMA Pismo Artystyczne Kwartalnik Nr 4-5 Rybnik Marzec-Czerwiec 1998
https://vk.com/photo467751157_457242583