Wilhelm Tell ze strzałą na kuszy mówi do synka z jabłkiem na głowie stojącego: …Kein Schaden dir bereiten, Du trägst kein Schuld und ich kein Sünd, Ruf nur zu Gott mit mir mein Kind,

…Nie przynieść ci szkody, Nie masz winy a ja grzechu, Wezwij Boga, dziecko, jak ja, Bóg pokieruje strzałą. Dziecko: Ach Vater mein, Gott mit uns haͤlt, Der Apfel von dem Scheitel faͤllt, Gott hat den Segen geben. Ach, ojcze mój, Bóg z nami był, Jabłko z ciemienia spadło mi, Bóg nam pobłogosławił. Uwe, Poeta Polski: Szczerze wyznając, iż z trzech rodzajów nieba, odkrytych przed Czytelnikami przez Marię Łukaszewicz-Chantry w obrazownictwie poetyckim Sarbiewskiego, najmniej wymaga od Poety Polski niebo Sławy, do którego zaszufladkowany został niniejszym, przed chwilą Donald Tusk z damami dwiema na obłoku mgławym z powyłamywanymi szufladkami. Nie lgnie do tego nieba Młodość z Ody Mickiewicza. Jeśli zaś mówić o dwóch niebach pozostałych: niebie poetów i niebie chrześcijańskim, to skoro Pan Bóg stworzył człowieka na swój wzór i podobieństwo, to siłą rzeczy stworzenia oba pozostałe światy muszą być sobie koherentne. Nakrywają się w metaforach, przenikają w asonansie, w odczuwaniu bliskości rymu częstochowskiego, itd., itd. nie pora może ze wszystkim od razu na ławę, za dużo już było na tym etapie wychodzenia, idąc po Myśli Goethego, stopniowego, stopniowanego w upowszechnianiu literatury, w zależności od przygotowania czytelniczego, przy czym rację ma badaczka zauważając, iż „Niebo poetów rozciąga się nisko nad ziemią” op. cit. 200. Poeta Polski tak bowiem usytuował obraz nieba, oddany we wierszu napisanym już 1974 r.: NISKO NAD ZIEMIA Dawno zjedliśmy zawieszenie broni – popas Tak ostrych niegdyś w wędzidłach Zmienił się w karki spuszczone po sobie Jak chorągwie na deszczu Klangor wyciąga nam nogi poziomo Nisko nad ziemią tańczymy kozaka W ciasnym pokoju i w ciasnych Butach 1974

Stefan Kosiewski, Nisko nad ziemią. Wierszem. Wydawca: Śląsk Katowice 1997, 25. Maria Łukaszewicz-Chantry powiada: „W niebie poetów, obok wieszczów i opiewanych przez nich bohaterów, obecne są postaci mitologiczne, przede wszystkim bóstwa związane z poezją, a także realne i fantastyczne zwierzęta”, 201 (konie, żurawie – to właśnie przedstawione w obrazie nieba powyżej, a raczej nisko, poniżej przywołanego nieba poety przytoczonego wiersza, który to obraz nieba w publikacji prasowej, Studencki Magazyn Artystyczny, Katowice, uwierał jeszcze piosenką, był dłuższy o dwa słowa). Potwierdzam zarazem uwagę uczonej, że: „…w niebie poetów istotny też jest aspekt szczególnego powołania poety i nadprzyrodzonych źródeł poetyckiego natchnienia”<<, s. 204. zdocs.pl/doc/na-bastylie-kaczynski-z-wawelu-expulsja-pdo161-von-stefan-kosiewski-o-jezdzcach-apokalipsy-ura-urken-niebopolityk-diewiatow-pdo666-muszelki-20190714-me-sowa-scalone5d-wp9m38d5e465

Gott wird den Pfeil schon leiten. http://www.deutschestextarchiv.de/book/view/arnim_wunderhorn01_1806?p=27 …Nie przynieść ci szkody, Nie masz winy a ja grzechu, Wezwij Boga, dziecko, jak ja, Bóg pokieruje strzałą. Dziecko: Ach Vater mein, Gott mit uns haͤlt, Der Apfel von dem Scheitel faͤllt, Gott hat den Segen geben. Ach, ojcze mój, Bóg z nami był, Jabłko z ciemienia spadło mi, Bóg nam pobłogosławił. Uwe, Poeta Polski: Szczerze wyznając, iż z trzech rodzajów nieba, odkrytych przed Czytelnikami przez Marię Łukaszewicz-Chantry w obrazownictwie poetyckim Sarbiewskiego, najmniej wymaga od Poety Polski niebo Sławy, do którego zaszufladkowany został niniejszym, przed chwilą Donald Tusk z damami dwiema na obłoku mgławym z powyłamywanymi szufladkami. Nie lgnie do tego nieba Młodość z Ody Mickiewicza. Jeśli zaś mówić o dwóch niebach pozostałych: niebie poetów i niebie chrześcijańskim, to skoro Pan Bóg stworzył człowieka na swój wzór i podobieństwo, to siłą rzeczy stworzenia oba pozostałe światy muszą być sobie koherentne. Nakrywają się w metaforach, przenikają w asonansie, w odczuwaniu bliskości rymu częstochowskiego, itd., itd. nie pora może ze wszystkim od razu na ławę, za dużo już było na tym etapie wychodzenia, idąc po Myśli Goethego, stopniowego, stopniowanego w upowszechnianiu literatury, w zależności od przygotowania czytelniczego, przy czym rację ma badaczka zauważając, iż „Niebo poetów rozciąga się nisko nad ziemią” op. cit. 200. Poeta Polski tak bowiem usytuował obraz nieba, oddany we wierszu napisanym już 1974 r.: NISKO NAD ZIEMIA Dawno zjedliśmy zawieszenie broni – popas Tak ostrych niegdyś w wędzidłach Zmienił się w karki spuszczone po sobie Jak chorągwie na deszczu Klangor wyciąga nam nogi poziomo Nisko nad ziemią tańczymy kozaka W ciasnym pokoju i w ciasnych Butach 1974

Stefan Kosiewski, Nisko nad ziemią. Wierszem. Wydawca: Śląsk Katowice 1997, 25. Maria Łukaszewicz-Chantry powiada: „W niebie poetów, obok wieszczów i opiewanych przez nich bohaterów, obecne są postaci mitologiczne, przede wszystkim bóstwa związane z poezją, a także realne i fantastyczne zwierzęta”, 201 (konie, żurawie – to właśnie przedstawione w obrazie nieba powyżej, a raczej nisko, poniżej przywołanego nieba poety przytoczonego wiersza, który to obraz nieba w publikacji prasowej, Studencki Magazyn Artystyczny, Katowice, uwierał jeszcze piosenką, był dłuższy o dwa słowa). Potwierdzam zarazem uwagę uczonej, że: „…w niebie poetów istotny też jest aspekt szczególnego powołania poety i nadprzyrodzonych źródeł poetyckiego natchnienia”<<, s. 204. zdocs.pl/doc/na-bastylie-kaczynski-z-wawelu-expulsja-pdo161-von-stefan-kosiewski-o-jezdzcach-apokalipsy-ura-urken-niebopolityk-diewiatow-pdo666-muszelki-20190714-me-sowa-scalone5d-wp9m38d5e465